Wat hebben auto’s en jurken met HR te maken? Ik zat vanochtend met een collega-zelfstandige te brainstormen over een mini-seminar dat wij, medio 2011, willen organiseren voor directeuren en bestuurders uit de publieke sector. Het was een brainstorm, dus alles mag gedacht, maar vooral gezegd worden. Zin of onzin, dromen, onmogelijkheden en utopieën. Roept u maar. Onderwerp van de brainstorm was: waarover willen we met directeuren en bestuurders in gesprek?
Eén van de onderwerpen die de revue passeerde was het feit dat wij, externen, vooral ingezet worden voor het blussen van de spreekwoordelijke brandjes. Terwijl wij nu juist zo graag onze ideeën voor de lange termijn willen delen met onze klanten. Daar zit namelijk ook onze expertise. Als vanzelf kwamen we toen op het onderwerp ‘strategische (personeels)planning’. Een onderwerp waar in menig organisatie nog weinig mee gedaan wordt. Laat staan dat er een (substantieel) budget voor is vrijgemaakt.
In deze tijden van crisis wordt er geschermd met het feit dat er geen grote behoefte is aan instroom, dus wordt er ook geen geld voor vrijgemaakt. En dat terwijl er vele organisaties zijn die weten dat ze binnen afzienbare tijd geconfronteerd gaan worden met een snel oplopend tekort aan goed opgeleid personeel. Door uitstroom, het imago van de sector of tekort aan jonge instroom.
Waarom doen organisaties dit toch niet? De auto-industrie trekt behoorlijk wat geld uit om elke twee jaar met een nagelnieuw model tevoorschijn te komen. De modebranche weet, op basis van wat trendwatchers voorspellen, exact wat er volgend jaar, over twee en zelfs over drie jaar in de winkels hangt. En dat vergt uiteraard investering. Zonder die investering hebben ze helemaal geen bestaansrecht.
En toch, voor onze allerbelangrijkste bron, de mens, weet het gros van de organisaties niet hoeveel ze ervan nodig hebben en wat het mag kosten. Terwijl er miljarden omgaan in bijvoorbeeld zorg en onderwijs wordt er nauwelijks aan strategische (personeels)planning gedaan. En dat terwijl een ziekenhuis helemaal niet kan bestaan zonder verpleegkundigen, artsen, laboranten, schoonmakers en ga zo maar door.
Zou dat niet eens een mooi onderwerp zijn voor een bijeenkomst met directies en besturen, dachten wij. Waarom het toch maar niet lukt om een echte strategische personeelsplanning te krijgen. Mij dunkt een onderwerp waar bestuurders om staan te springen. Of zitten wij ernaast? Graag reacties.